Ervaringsverhaal

Deze collecteposter met Sem als ‘fotomodel’ hing in collecteweek op talloze plekken door het hele land heen. Mede dankzij Sem (en 50.000 andere vrijwilligers) werd er meer 1.7 miljoen euro opgehaald in die week.

In 2023 tijdens de Brandwondendag vertelde Melek Dogan voor een volle zaal haar verhaal over het brandwondenongeval van haar zoontje. En wat dat met haar en haar relatie met haar man deed. Omdat het een bijzonder verhaal is en omdat niet iedereen van onze lezers op deze dag was, geven we haar verhaal hier nogmaals integraal weer.

Als bij een ongeval je handen verbrand raken, is er vaak veel aandacht voor het herstel van de huid en het behoud van de motoriek van de vingers. De grijpfunctie en de soepelheid van het kunnen bewegen van je vingers krijgen veel aandacht. Voor je nagels is er vaak wat minder aandacht. Tenminste zo ervoer Rob van Gemert dat. En die nagels kunnen soms behoorlijk vervormd raken. Hier lees je hoe Rob uiteindelijk ook voor zijn nagels goede hulp vond.

In een fractie van een seconde stond het leven van Ginger en haar kinderen volledig op z’n kop. Haar zoontje Dean, toen 22 maanden, trok een kom gloeiendhete soep over zich heen. ‘Het is niet te bevatten wat er dan door je heen gaat.’

Corrie is 63 jaar en woont nog steeds op de plek waar haar leven ooit begon: in Ulicoten. Ze is getrouwd en heeft twee kinderen. De brandwonden die ze in haar eerste levensjaar opliep aan haar voet, bepaalden een groot deel van haar leven. Tot een jaar geleden had ze echter nog nooit contact gehad met iemand uit de brandwondenzorg. Gelukkig vond ze daar ‘eindelijk’ de hulp waar ze al zo lang naar zocht.

Dertig jaar geleden werd Hawras geboren in het Noorden van Irak. Hij is van Koer­dische afkomst en de oudste van vier kinderen. Toen hij twee jaar was, kreeg hij een ongeluk waardoor hij ernstige brandwonden opliep. Een groot deel van zijn gezicht werd aangedaan. Samen met zijn vader vluchtte hij kort daarna naar Nederland. Nu ruim 25 jaar later tekent Alianke van de Wal zijn verhaal op.

Elk jaar springen leerlingen van de Vrije School tijdens het Sint Jansfeest* over een kuil met een laag vuur met hete kolen. Het gaat altijd goed, behalve die ene keer, op vrijdag 24 juni, nu drie jaar geleden. Feline, de dochter van Adriënne van Zetten, viel in de hete as en raakte tweede- en derdegraads verbrand. Een reis door de brandwondenzorg in ons land volgde. Een reis die er uiteindelijk toe leidde dat Adriënne als vrijwilliger lid werd van de ‘begeleidingscommissie lotgenotencontact’. Tijdens een video-interview kijkt zij terug op een heftige periode.