Veronica’s veerkracht
Veronica liep als kind brandwonden op. Ze is nu 35 jaar, heeft twee kinderen van 13 en 9 jaar. Twee jaar geleden is ze gescheiden. Ze kijkt samen met ons terug op haar leven, de rol die de brand daarbij…
Dolf: ‘Een snelle NF-diagnose is van levensbelang’
Elf jaar geleden kreeg Dolf van den Berg myelofibrose (bloedkanker), een zeldzame aandoening van het beenmerg. Alleen met een risicovolle stamceltransplantatie was er kans op genezing. Vlak voor zijn opname werd hij heel erg ziek. De artsen stonden voor een…
Na 62 jaar vond ik de hulp waar ik naar op zoek was
Corrie is 63 jaar en woont nog steeds op de plek waar haar leven ooit begon: in Ulicoten. Ze is
getrouwd en heeft twee kinderen. De brandwonden die ze in haar eerste levensjaar opliep aan haar voet, bepaalden een groot deel van haar leven. Tot een jaar geleden had ze echter nog nooit contact gehad met iemand uit de brandwondenzorg. Gelukkig vond ze daar ‘eindelijk’ de hulp waar ze al zo lang naar zocht.
Ik tel tot vijf en dan . . . . . gaan, stappen maken, eropaf!
Dertig jaar geleden werd Hawras geboren in het Noorden van Irak. Hij is van Koerdische afkomst en de oudste van vier kinderen. Toen hij twee jaar was, kreeg hij een ongeluk waardoor hij ernstige brandwonden opliep. Een groot deel van zijn gezicht werd aangedaan. Samen met zijn vader
vluchtte hij kort daarna naar Nederland. Nu ruim 25 jaar later tekent Alianke van de Wal zijn verhaal op.
‘Er wordt ingehaakt op het positieve, dat merk je aan alles. Dat inspireert mij.’
Elk jaar springen leerlingen van de Vrije School tijdens het Sint Jansfeest* over een kuil met een laag vuur met hete kolen. Het gaat altijd goed, behalve die ene keer, op vrijdag 24 juni, nu drie jaar geleden. Feline, de dochter van Adriënne van Zetten, viel in de hete as en raakte tweede- en derdegraads verbrand. Een reis door de brandwondenzorg in ons land volgde. Een reis die er uiteindelijk toe leidde dat Adriënne als vrijwilliger lid werd van de ‘begeleidingscommissie lotgenotencontact’. Tijdens een video-interview kijkt zij terug op een heftige periode.
Yvonne Haartsen vertelt over haarzelf en haar ervaring met de online Brandwondenweek
Afgelopen jaar zou ik voor de tweede keer aanwezig zijn bij de Brandwondendag. Ik heb sinds 2018 aan een aantal activiteiten deelgenomen en hoopte dit jaar wat meer bekende gezichten te zien. Helaas moest ook de Vereniging van Mensen met Brandwonden en NF dit jaar haar activiteiten online aanbieden. Dit heeft genoeg nadelen, maar ook voordelen; in plaats van één intensieve Brandwondendag kwam er een hele Brandwondenweek! Inmiddels heb ik vier keer een zoom-sessie bijgewoond: de opening van de Brandwonden- week, de portretschilderactiviteit, de gespreksgroep en afgelopen voorjaar nog de Scarchallengereünie.
Ik zag de vlammen dansen op mijn mouwen
Ook bedrijfsongevallen leiden soms tot brandwonden. Meestal als gevolg van heet water of stoom (45%); vuur en vlammen zijn in 11% van de gevallen de oorzaak (1). Achter ieder cijfer zit echter een persoonlijk verhaal. Zoals dat van een jonge soldaat uit de Landmacht, Peter genaamd (2).
Annemieke: Ik kan moeilijk met een zak over mijn hoofd gaan lopen
Annemieke van Dorland was nog geen twintig toen zij een brandongeluk meemaakte. Heel ingrijpend, want hoe verwerk je dat? Hoe reageren vrienden, bekenden en wat betekent het voor je werk en je verdere leven? Tijdens een interview bij haar thuis vertelt zij er meer over.
Hoe Patrick ter nauwernood NF overleefde en weer opkrabbelde.
Het zou een trip moeten worden om nooit te vergeten: vijf dagen toeren op de motor door het adembenemende Schotland met een groep collega’s van de marine. Onvergetelijk werd het voor Patrick de Vries zeker, maar niet om positieve redenen…
Daar sta je dan met je knetterrode kop en je drukkleding
Jack vertelt voor het eerst in 16 jaar zijn verhaal Voorjaar 2001. Jack verbouwt zijn huis, een oude boerderij. Het riet van de dakisolatie gooit hij op een hoop om te verbranden. Bij het aansteken van het riet morst benzine…