Goed kunnen bewegen is heel belangrijk. Zeker voor een sportfanaat als Aram. Na het doormaken van een infectie met een vleesetende bacterie (necrotiserende wekedeleninfectie) moest hij alles opnieuw leren. Zijn spierkracht moest weer vanaf ‘nul’ worden opgebouwd. Van een lepel vasthouden tot zelfstandig naar het toilet kunnen. Aram had een lange weg te gaan. Maar het is hem gelukt. Hij is er bovenop gekomen. Krachtiger dan ooit.

Nachtmerrie
Voor Aram van Jaarsveld veranderde een obstacle run in een nachtmerrie. ‘Ik weet het nog als de dag van gister. Het was september 2014 toen ik mij stootte aan een paaltje in de modder. Nog geen 24 uur later lag ik met een vleesetende bacterie op de operatietafel. Ik was in levensgevaar’, vertelt Aram. ‘Door een oplettende arts op de Spoedeisende Eerste Hulp leef ik nog. Hij herkende de symptomen van een necrotiserende wekedeleninfectie (NWDI). Hij heeft mijn been kunnen behouden en mijn leven gered. Ik ben hem eeuwig dankbaar.’

Doelen stellen
‘Ik sport fanatiek. Boksen, obstacle runs en hardlopen. Ik ben verslaafd aan de endorfine die vrijkomt tijdens het bewegen. Het was dan ook een enorme schok dat ik doodziek en noodgedwongen aan bed gebonden was. Ik bedacht al snel doelen. Hoe ziek ik ook was, ik moest en zou weer bewegen! Toen ik mijn arts in het brandwondencentrum voorzichtig vroeg hoe mijn toekomst eruit zou zien, spoorde hij mij aan: ‘Aram, jij kunt weer de oude worden.’’

Uitdaging
‘Zo’n uitdaging hoefde hij geen tweede keer te geven. Game on! Wat speelt zich af achter mijn kamerdeur? De verpleegkundige regelde een rolstoel, zodat ik zelf de afdeling op kon. Ik deed er weliswaar een uur over om in de rolstoel te komen, maar ik had de tijd. Ik daagde mijzelf steeds meer uit. Als iets lukte, maakte dat mijn dag. Toen ontdekte ik de bewegingsruimte in het brandwondencentrum. Door het trainen met gewichten voelde ik de endorfine weer door mijn lichaam stromen. Ik mocht naar huis als ik weer zelfstandig kon lopen. Met de fysiotherapeut ging ik aan de slag. Een maand na mijn ongeval, twee maanden eerder dan verwacht, liep ik zelfstandig door de uitgang van het brandwondencentrum. Een fantastisch gevoel!’

Samentrekken van littekenweefsel
‘Natuurlijk ervaarde ik tijdens het hersteltraject ook belemmeringen. Vooral toen littekenweefsel ontstond. Je huid staat strak, waardoor je gewrichten in een dwangstand komen. Je komt letterlijk ‘te strak’ in je vel te zitten, wat bewegen lastig maakt. Een huidtherapeut helpt mij daarbij. Zij heeft de huid op mijn gehavende been soepeler gekregen en kunnen verruimen.’

Vechtersmentaliteit
Aram liep binnen een half jaar na het oplopen van de levensbedreigende bacterie weer zijn volgende obstacle run. ‘Als iemand je aanspoort om actief te worden en zegt dat iets mogelijk is, helpt dat de genezing. Het bracht de vechter in mij naar boven. Zo’n uitdaging gaf mij competitiedrang en die leidde tot een snel herstel. Mijn fysieke fitheid redde mijn leven. Daarom ook de bokshandschoenen op de foto: mijn vechtersmentaliteit!’