Gladdere littekens door microneedling

Categorie: Microneedling

Ik ben Marike van Dongen. Ik ben 12 jaar oud en woon in Olst. Toen ik 10 jaar was, kreeg ik brandwonden, doordat er kokend water over mijn schoot was gevallen. Het grootste deel van de wonden genas vanzelf, maar op twee plekken heb ik een transplantatie gehad. De transplantatieplekken waren rood en best wel dik, bobbelig en zichtbaar. Ik wilde dat ze er beter uit gingen zien en ook dat ze minder gingen jeuken. Daarom vond ik microneedling een goede oplossing.

Een half jaar geleden ben ik begonnen met micro­need­ling. Het is een behandeling waardoor littekens minder zichtbaar worden. Verdikte littekens worden veroorzaakt door een ophoping van collageen in je huid. Met negen kleine naaldjes worden er gaatjes in je huid gemaakt van ongeveer een millimeter diep. Daardoor verspreidt het collageen beter. Het litteken wordt dunner, gladder en soepeler. Ik heb nu drie behandelingen gehad. De littekens zijn nu al witter, dunner en soepeler.

Normaal moest ik voor de controles naar Groningen. Dat is vanaf Olst anderhalf uur rijden. Gelukkig kunnen we voor de microneedlingbehandelingen in Zutphen terecht bij een huidtherapeut die gespecialiseerd is in brandwonden. Als je een behandeling hebt gehad, kan je na ongeveer een maand weer een volgende
behandeling doen, maar je kan natuurlijk ook langer wachten. Een vergelijkbare huidbehandeling is lasertherapie. Hier kon ik niet voor kiezen, omdat ik er nog te jong voor ben. Ook heb ik gehoord dat het vervelender is dan microneedling.

De eerste keer vond ik het wel een beetje spannend, omdat ik niet wist wat er precies ging gebeuren. Thuis heb ik de littekens ingesmeerd met verdovende zalf en daarna omwikkeld met huishoudfolie. De verdo­vende zalf begint na een half uur te werken. Het is ook een half uur rijden naar Zutphen, dus dat komt heel goed uit.

De behandeling zelf duurt bij mij ook ongeveer een half uurtje. De huidtherapeute haalt de verdovende crème eraf en smeert het litteken in met een gel. Hierdoor glijdt het apparaat met de naaldjes soepel over het litteken. Ze vraagt waar ik wil dat ze gaat beginnen en ook tussendoor checkt ze steeds of het nog goed gaat. Langzaam maakt ze van het litteken een schaafwond en kijkt steeds hoe diep ze daarbij kan gaan. Soms gaat ze een millimeter diep en soms wel anderhalve millimeter. Het litteken moet een beetje gaan bloeden, anders kan het collageen zich niet hervormen. Aan het eind maakt ze het schoon, smeert er nog een zalfje op en dan kan ik weer naar huis.

In het begin is het litteken rood en gezwollen, maar meestal trekt het na een week alweer weg. In het begin was ik wel bang dat de jeuk weer terug zou komen, maar daar heb ik eigenlijk geen last van gehad. De littekens zijn na een week al dunner en gelijkmatiger. Toch best heel fijn.