Brandwonden en wonden als gevolg van NWDI leiden na hun genezing vaak tot littekens. Die littekens hebben soms de eigenschap dat ze gaan samentrekken: de verlittekende huid krimpt. Dit komt vaker voor als er huidtransplantaties hebben plaatsgevonden. Dat krimpen kan heel vervelend zijn, zeker als het huid is, die in de buurt van gewrichten zit, zoals nek, schouders, ellenbogen of vingers. Hierdoor kun je soms niet goed meer bewegen. Bij kinderen in de groei komt dit het meest voor. Hun ‘jasje’ wordt dan te krap. Als dat het geval is, kunnen hersteloperaties nodig zijn.
Bij deze operaties wordt de spanning op de huid verminderd door er een extra stukje huid tussen te zetten. Het bewegen wordt daardoor makkelijker. Het nadeel is dat deze operaties weer nieuwe littekens met zich meebrengen. Soms ook op de donorplaats (de plek waar de extra huid vandaan is is gehaald).
Hersteloperaties komen het meest voor in de jaren direct na de ziekenhuisopname, maar ze zijn ook jaren later nog mogelijk. Als littekens na jaren toch tot problemen bij het bewegen leiden, kun je een hersteloperaties overwegen. Overleg in alle gevallen met je arts en bespreek de mogelijkheden.
Ik had niet verwacht dat één behandeling al zo’n verschil zou maken
Uit Infocus zomer 2015
Op 2 jarige leeftijd verbrandde mevrouw Praet-Kloet (56) haar linkervoet. De verbranding was diep en er werd een huidtransplantatie gedaan. Jarenlang had ze geen last van de voet. Tot vijf jaar geleden. Pijnklachten verstoorden haar slaap en ze kon nog maar kleine stukjes lopen zonder pijn.
De mogelijkheid deel te nemen aan de klinische studie nam ze met beide handen aan. Wat zijn haar ervaringen tot nu toe?
“Artsen hebben me jarenlang verteld dat er niks aan mijn pijnklachten te doen was. En toen kwam de mogelijkheid van vettransplantatie. Natuurlijk hoopte ik dat de pijn zou verminderen, maar ik ben er zonder al te veel verwachtingen ingestapt. De operatie op zich was niet vervelend.
De plek op mijn buik waar het vet was weggehaald, was na de operatie blauw en gevoelig. Maar dat wist ik van tevoren.”
Mevrouw Praet-Kloet is erg blij met het resultaat. “Mijn klachten zijn enorm verminderd. Ik word ’s nachts niet meer wakker van de pijn en kan beter lopen. De stand van de tenen kan eventueel nog verder verbeterd worden, maar ik had niet verwacht dat één behandeling met vettransplantatie al zo’n verschil zou maken. Mijn tenen staan namelijk al meer dan 50 jaar in deze stand.” “Ik hoop dat deze studie het mogelijk zal maken dat uiteindelijk meer mensen gebruik kunnen maken van vettransplantatie en zodoende geholpen kunnen worden aan littekenklachten die al langer bestaan.”
• Door Marlène van Vijfeijken