Het leren voelen hoeveel je aan kan en je daar aan aanpassen wordt meer dan eens door patiënten vergeleken met een soort rouwproces omdat je door allerlei fases en emoties heen gaat. Sommige dingen gaan wellicht gewoon niet meer zoals voorheen. Het aangeven van je grenzen is voor veel mensen lastig. Vaak wordt het ervaren als een gevoel van falen of is men bang de omgeving teleur te stellen. Het is alsof men opnieuw door vallen en opstaan moet uitvinden wat goed voor zichzelf is.
Het gebrek aan energie en de lichamelijke beperkingen door de littekens kunnen onzekerheid en somberheid tot gevolg hebben. Onzekerheid over het verloop en de verdere gevolgen voor de toekomst. Somberheid en piekeren omdat er veel verlies ervaren wordt. Belangrijk daarin is het verlies van het ongeschonden lichaam en van het leven zoals het was voor de ziekte. Men stelt zich de vraag, hoe zich zinvol te voelen na volledige afkeuring. Daarbij is het vaak moeilijk om positief te blijven. Het kan zinvol zijn om psychologische ondersteuning in te roepen om te toekomst sterker tegemoet te kunnen treden.
Velen ervaren dat er een leven was voor en na het doormaken van een Necrotiserende Weke Delen Infectie (NWDI). Soms horen patiënten, eenmaal thuis, vanuit de omgeving dat ze blij mogen zijn het overleefd te hebben. Hoe logisch die opmerking ook is, het maakt het soms extra lastig om aan te durven geven dat de situatie moeilijk is en dat er nog veel beperkingen en gevoelens zijn om mee te leren omgaan. Ook op de werkvloer is er vaak veel onbegrip en het kan lastig zijn een ARBO-arts ervan te overtuigen hoeveel impact de gevolgen op het leven hebben.
Veel mensen hebben na het doormaken van NWDI moeite in het omgaan met hun littekens. Ze vinden zelf de aanblik van de littekens moeilijk en moeten wennen aan de verandering in hun uiterlijk. Ze schamen zich om zich bloot te geven tegenover hun partner en de intimiteit kan lastiger zijn, omdat aanraking anders voelt dan voorheen. Daarnaast weten ze niet goed hoe ze om moeten gaan met blikken van vreemden. Meer dan eens speelt er veel schaamte en angst waardoor de deur uit gaan een extra hobbel wordt. Ook het zelfvertrouwen heeft een deuk opgelopen.