“Ik ben 38 jaar en woon met mijn partner en een zoontje van vier in Beek (bij Nijmegen). Sinds een aantal jaren heb ik daar een eigen bedrijf in technische communicatie”, begint Annemieke haar verhaal. “Van origine ben ik elektrotechnicus. Toen ik in 1999 in een supermarkt aan een meterkast werkte ging het mis. Door een hevige kortsluiting verbrandde ik mijn gezicht en bovenlichaam. Met de ambulance ging ik eerst naar het Radboud Ziekenhuis in Nijmegen. Daar werd ik, gezien de ernst van mijn verwondingen, direct doorverwezen naar het brandwondencentrum in het Martini Ziekenhuis in Groningen.
Ik ben in Groningen heel goed opgevangen. En wat heel fijn was, was dat er vrijwel geen dag voorbijging zonder bezoek. Bijzonder als je bedenkt dat het voor het meeste bezoek zeker twee uur rijden is naar Groningen. Ik woonde destijds in de Betuwe. Op zo’n moment leer je je vrienden en familie kennen. Ik prijs mij heel gelukkig met een hechte familie en vriendenkring.”

Eigen bureau

Na zes weken ziekenhuis en even zovele weken revalidatie in de Sint Maartenkliniek in Nijmegen pakt Annemieke haar leven weer op en gaat aan de slag bij Nuon. Al vrij snel ontdekte zij toen dat zij een ander soort techneut (zoals zij zegt) is. “Techneuten zijn vaak gefocust op een ding”, vertelt ze. “Ik ben meer een generalist. Ik heb veel gereisd en merkte toen dat ik ook aanleg heb voor talen. Na technische en marketingfuncties, onder andere bij ABB in Ede, en een communicatieopleiding ben ik twee jaar geleden een eigen bureau in technische communicatie gestart. Ik word ingeschakeld door grote fabrikanten. Zij ontwikkelen veelal complexe apparatuur. De vertaalslag naar de praktijk, wat kan je ermee en hoe werk je ermee, maak ik. Denk hierbij aan grote textielprinters en broodbakmachines die de hele wereld overgaan, maar bijvoorbeeld ook uitlaatgasschoonmaaksystemen voor schepen of bepaalde software. Hiervoor maak ik handleidingen en FAQ’s. Ook ontwikkel en geef ik online en offline trainingen of stippel ik een technische marketingstrategie uit.”

Lidmaatschap

Annemieke is inmiddels al twintig jaar lid van onze Vereniging en die tijd onderging zij nog een vijftal hersteloperaties. Hoewel je haar niet snel tegenkomt bij activiteiten, heeft het lidmaatschap voor haar zeker waarde. “Ik hoorde in het ziekenhuis al over de Vereniging. Ik voelde mij prima en dacht dat ik er geen behoefte aan had. Omdat ik werd gewaarschuwd voor een terugslag heb ik me toch maar aangemeld als lid. Daarna ben ik een keer bij een lotgenotencontactmiddag geweest, in Beverwijk meen ik. En ik moet zeggen dat was best wel emotioneel. ‘Oh ja, misschien zit er nog wat’ dacht ik toen. Dat viel gelukkig wel mee. Ik had vooral baat bij het zo snel mogelijk gewoon weer oppakken van mijn leven van voor het ongeluk. En dat lukte.”

“Later heb nog wel een keer deelgenomen aan een brandwondendag”, vervolgt ze, “en onlangs ben ik nog naar de workshop Mens en Paard geweest. Ik was nieuwsgierig naar de paardencoaching en het was in de buurt. Verder lees ik de Infocus, organiseer hier in Beek de collecte in de brandwondenweek en was ik een aantal keren proefkonijn bij de opleiding huidtherapie in Utrecht. Hoewel ik weinig met mijn lidmaatschap doe, vind ik het wel heel belangrijk dat mijn beetje contributie er mede voor zorgt dat de Vereniging blijft bestaan.”

• Door Frits Haasjes